Düşlerin yetmez ki bana…

Ablam bir gece annemle babamın arasında uyurken bir konuşmaya tanıklık etmiş. “Lütfen artık uçma Metin!“ “Ümit, yukarıda olmak öyle güzel ki!” Ablam gözlerini kapatmış, babamı bir kuş olarak hayal edip, uykuya dalmış. 1943, Urfa. Babaannem, babam doğduktan sonra onu bir ermişe götürür.  Oğlunun geleceğini tahmin etmesini ister. Ermiş babamı yukarı kaldırır ve “Bu çocuk gökten”Düşlerin“Düşlerin yetmez ki bana…” yazısının devamını oku